در کتاب DSM-5 یکی از معیارهای تشخیص اختلال شخصیت مرزی اینگونه توصیف شده: فقدان تصویری واضح از واقعیت
بیمار مبتلا به اختلال شخصیت مرزی درک پایدار و با ثباتی از خودش ندارد. گویی مانند کاراکتر اصلی فیلم ممنتو، حافظهای از گذشته ندارد و آنچه امروز انجام می‌دهد ارزشمندی او را تعیین می‌کند.
برای مثال ممکن است براساس آزمون هوشی که امروز انجام داده خودش را آدم باهوشی بداند و همان روز به خاطر یک اشتباه ساده به توانایی خودش شک کند و خودش را فردی احمق بداند.
این سرگشتگی و آشفتگی در هویت بیماران مرزی را در برابر انواع ایدئولوژِی‌ها و فرقه‌ها آسیب‌پذیر می‌سازد. خصوصا بیمار مرزی نوجوان ممکن است با امید دستیبابی به احساس تعلق داشتن و مورد پذیرش قرار گرفتن به این گروه‌ها با چهارچوب اجتماعی ساختاریافته جذب شود.
منبع: از تو بیزارم ترم نکن، جرالد جی کرایزمن و هال استراوس، ترجمه رضا مشایخی
